Yağmur

Yağmur

Her yağmur yağdığında

Nedense hep sen gelirdin aklıma.

Hep sorardım kendi kendime

“İnsan yağmur’u neden sever?” diye…

Bu günkü yağmur bir başka geldi bana.

İliklerime kadar sırılsıklam olma pahasına

Ellerim havada çocuklar gibi koştum altında.

Hiç aldırmadım yağan yağmur’a.

İçimi tuhaf bir sevinç kapladı.

İnsan yağan yağmur altında

Islanmaktan mutlu ola bilir mi?

Yoksa özlediğim çocukluğum mu?

Hep sorardım kendi kendime

“İnsan yağmur’u neden sever?” diye…

Anlatması çok zor bir duyguymuş.

Yanması gereken bir his’miş.

Nesrin Köseoğlu / Pıtırlı

06.03.2009